Ite est una fonte de energia rinnovàbile? In pagas paràulas est una fonte energètica chi no est sugeta a esaurimentu. Su sole, pro nàrrere, tenet unos chimbe milliardos de annos de vida e pro àteros chimbe at a èssere a disponimentu nostru. E sas limbas podent èssere fintzas issas fontes de energia rinnovàbile? Est beru chi produende oralidade e testualidade semus trasmitende una risorsa torrende·la a intregare e a integrare in s’ambiente cun su naturale suo. Ma est beru fintzas chi su tempus intre sa nàschida e sa morte de una limba est meda prus curtzu, cunforma a s'isteddu nostru. Su sardu iscritu naschet a comintzu de su segundu millènniu e, como chi est como, no est bastante a li nàrrere «a largos annos!» pro chi b’adduret. Un’àtera cosa chi torrat cun sas fontes de energia rinnovàbile est chi una limba minorizada che a sa nostra resurtat intermitente. Su sole a de note non lughet e in regime de bilinguismu su sardu no est semper chi b’est. Peus si su bilinguismu est diglòssicu cun su sardu chi non b’est in ue bi diat dèvere èssere. Tiu Remundu Piras est dae su 1977 chi est narende «si a iscola non che la giughides...». Duncas sa produtzione non bastat. Sistemas de acùmulu bi cherent, mescamente «in iscritura» e no «in arrejonu» ebbia. E mescamente impreende su sardu pro chistionare de atualidade (gherras, maladias, ispeculatzione energètica etc...). Pro chi no los dissardizemus «a fizos nostros». Torrende a su sole, sa chi sighit est cosa iscrita a concruos de ‘500. «Mas comente sos pagos si desint a ischrier in limbas foristeras, qui fuit a tempos passados, & qui corrimus dare lughe assu Sole, per esser da sos naturales alzada in su colmu, restait sa nostra impolida & ruggia, havende materia de accreschirela [...]». Pro Giromine Araolla (su chi s’aiat postu in conca «de magnificare, & arrichire sa limba nostra Sarda; dessa matessi manera qui sa naturale insoro tottu sas naciones dessu mundu hant magnificadu & arrichidu»), a iscrìere cun sas limbas furisteras est comente a «dare lughe assu sole». A cussu sole chi imbetzes est issu chi nos diat pòdere agiudare conca a sa transitzione energètica. E chi forsis diat pòdere allùghere sas cussèntzias nostras pro chi, mirende a una transitzione linguìstica, non nche l’isperdemus custa risorsa energètica manna chi est sa limba sarda. Araolla at comintzadu custu protzessu de produtzione rinnovàbile dae tando. Como tocat a nois.